Berneński pies pasterski - charakterystyka rasy, fot. Pexels
Berneński pies pasterski, znany również jako berneńczyk, to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych ras pochodzących z górzystych terenów Szwajcarii. Wyróżnia się imponującą sylwetką, trójbarwną sierścią i niezwykle przyjaznym charakterem, co czyni go doskonałym towarzyszem dla rodzin i miłośników zwierząt. Berneńczyki były pierwotnie hodowane jako psy pracujące na farmach, gdzie pomagały przy zaganianiu zwierząt oraz pełniły rolę psów stróżujących i pociągowych. Dzięki swojej cierpliwości, inteligencji i oddaniu są chętnie wybierane zarówno jako psy rodzinne, jak i do różnorodnych zadań terapeutycznych.W artykule przyjrzymy się bliżej charakterystyce tego wyjątkowego psa.
Spis treści:
ToggleBerneński pies pasterski jest psem sporym i mocnym, a jednocześnie zgrabnym i sprawnym. Jego sierść jest długa i błyszcząca. Może być prosta lub lekko falowana, wyjątkowo lśniąca i miękka w dotyku. Zawsze występuje w zestawieniu trzech kolorów – białym, czarnym i jasnobrązowym. Jego ogon jest długi i bujnie owłosiony. Oczy berneńczyka są owalne o ciemnobrązowym kolorze a uszy spore, opadające swobodnie po bokach pyska.
Berneński pies pasterski wyróżnia się dużą masą, psy tej rasy ważą nawet do 55 kilogramów przy wzroście od 64 do 70 centymetrów. Suczki, natomiast są nieco mniejsze, bo ważą do 45 kilogramów i mierzą od 58 do 66 centymetrów. Są też dużo bardziej smukłe, dzięki czemu łatwo odróżnić je od samców.
Cena szczeniaka berneńczyka wynosić może od 5000 zł do 7000 zł. To, ile kosztuje berneński pies pasterski, zależeć będzie głównie od zdrowia rodziców miotu, ich osiągnięć wystawowych, a także od renomy hodowcy.
Berneński pies pasterski ma umiarkowany temperament, jest zrównoważony, wesoły i towarzyski. W młodym wieku żywiołowy, z czasem w jego zachowaniu przybywa stateczności. Mocno przywiązuje się do właściciela i potrzebuje bliskiego kontaktu, dlatego nie należy go zostawiać samego przez dłuższy czas. Przedstawiciele tej rasy zwykle chętnie się podporządkowują, przy czym samice są bardziej nakierowane na współpracę z opiekunem, a samce bardziej pewne siebie, przez co mogą być mniej zdyscyplinowane.
Berneński pies pasterski jako pies czujny i spostrzegawczy jest niezłym, mało hałaśliwym stróżem. Z osobami, które zna, przeważnie wita się serdecznie, wobec obcych może zachowywać dystans, ale zaakceptuje ich, jeśli są mile widziani przez właścicieli.
Berneński pies pasterski jest aktywny i energiczny. Wymaga sporo ruchu, ale nie jest wyczynowcem, dlatego od biegu przy rowerze lepsza będzie piesza wędrówka. Dorosłemu psu powinno się zapewnić do kilku godzin spaceru dziennie. Znudzony i niewybiegany berneński pies pasterski może niszczyć przedmioty w domu lub wokół niego. Niestety większość berneńczyków przejawia skłonności do zbierania odpadków. Zdarza im się też na spacerze pogonić za kotem lub innym zwierzęciem.
Jako duża rasa berneński pies pasterski rośnie stosunkowo długo. Ostateczną wielkość osiąga w wieku około 18 miesięcy, a dojrzałość – w wieku około 2 lat.
Choć berneński pies pasterski to rasa, która w dużej mierze ukształtowała się w miarę naturalnie, jest narażona na dużą część chorób typowych dla łagodnych olbrzymów. Niestety, powszechna jest dysplazja stawów biodrowych i nowotwory. Predyspozycje genetyczne to jednak nie wszystko – czujna obserwacja opiekuna może pomóc w diagnozie na wczesnym stadium choroby i ułatwić leczenie weterynaryjne. Dlatego w przypadku berneńczyków szczególnie ważne są zarówno rutynowe kontrole.
Najczęstsze choroby i schorzenia u berneńskich psów pasterskich:
Berneńskie psy pasterskie mają zazwyczaj dobry apetyt, co w komplecie z ograniczeniami w zakresie aktywności i skłonnością do nadwagi jest często mieszanką wybuchową. Ważnym zadaniem dla opiekuna będzie przede wszystkim utrzymanie prawidłowej wagi, ponieważ otyłość jest dodatkowym obciążeniem dla chorych stawów.
Podstawowe zalecenia żywieniowe są takie same, jak dla innych psów – podstawą diety powinna być wysokomięsna karma bezzbożowa. Z uwagi na duże zapotrzebowanie na energię żywienie karmą mokrą lub BARF jest często dość kosztowne, dlatego duża część berneńczyków jest karmiona wysokiej jakości karmą suchą. Ze względu na skłonność do skrętu żołądka psy tej rasy powinny otrzymywać dwa lub trzy mniejsze posiłki, najlepiej w jak największych odstępach czasowych.
Średnia długość życia berneńskiego psa pasterskiego wynosi 8–10 lat.
Do podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych berneńskiego psa pasterskiego należy przede wszystkim czesanie futra. Aby zapobiec powstawaniu kołtunów czynność tę powinno wykonywać się regularnie – mniej więcej dwa razy w tygodniu. Najlepiej użyć do tego szczotki zwanej pudlówką w wersji z dłuższymi drucikami.
W okresie intensywnego linienia berneńczyka należy czesać codziennie, ewentualnie co drugi dzień. Warto wtedy szczególną uwagę zwrócić na takie miejsca, jak okolice pachwin, uszu i szyi, gdzie lubią powstawać kołtuny. Do rozczesywania kołtunów dobrze jest używać filcaków, które dzięki specjalnie wyprofilowanym zębom będą przy tym zabiegu bardzo pomocne. Trzeba pamiętać, aby być delikatnym i nie sprawić pupilowi bólu. Starajmy się kołtunów nie wycinać – traktujmy to jako ostateczność. Każde wycięcie kołtuna niszczy w tym miejscu psią sierść.
Berneński pies pasterski nie wymaga częstych kąpieli. Kąpać powinno się go wyłącznie wtedy, gdy naprawdę zaistnieje już taka potrzeba. Do kąpieli najlepiej sprawdzą się szampony i odżywki dla psów długowłosych. Po pielęgnacji należy dokładnie psa wysuszyć. Można też skorzystać z usług salonu pielęgnacji zwierząt, gdzie wykwalifikowani groomerzy zajmą się profesjonalnie pupilem.
Jak w przypadku każdej rasy nie można zapomnieć o regularnym podcinaniu pazurów, oraz wycinaniu sierści między opuszkami. Co jakiś czas należy również kontrolować stan zębów i oczu.
Zalety:
Wady: